First impression

Hallo allemaal,

De volgende keer zal ik een verhaal schrijven over de kliniek, maar ik wil eerst de 3 weken (de duur van het programma) afwachten zodat ik een compleet verhaal heb. Maar geen zorgen, ik heb dit keer ook genoeg om over te schrijven!

Waar te beginnen? Ik ben er nu 2 weken en ben steeds meer aan het inburgeren. Ik weet mijn weg zo ongeveer te vinden in de stad en maak leuke vrienden. 2 goede vrienden zijn broeder Raphael en broeder Isaac. Br. Raphael werkt ook in Venegas om ervaring op te doen om later een opleiding te gaan doen. Br. Isaac werkt in het huis naast ons op een soort spoed eisende hulp GGZ.

FOOD.
In het begin at ik mee met de keuken van de compound. Wat betekende: patat, patat en nog eens patat. Ontbijt, avondeten, maakte niks uit. Ze was zwaar beledigd toen ik de patat liet liggen in de ochtend.. heb haar maar even uitgelegd dat ik en vooral mijn maag dat niet gewend zijn.
In de kliniek eet ik tussen de middag braaf mee wat hun eten. Wat betekent: lokale gerechten. 1 x in de week is dat rijst met groente (soort spinazie…..) en bruine bonen en de rest is het Nsima. Op de foto kun je het wel zien, het is dat witte goedje. Het is steviger dan pap, je eet het ook met je handen. Die kleine visjes, met die ogen die naar je staren wanneer je ze opeet, die eet ik ook ja.
In de avond kook ik mijn eigen gerechten, wat vaak simpel is omdat ik moe ben en ik in de middag al warm gegeten heb. Mijn afwas laat ik vaak (heel lui) staan voor het volgende eet moment. Soms, komt er een man mijn huis schoonmaken (wat een luxe!!!) en doet hij ook de afwas. Ik heb me er in het begin best schuldig om gevoeld, dus nu koop ik dat schuldgevoel af met koekjes of ander eten wat ik voor hem neerleg met een bedank briefje. Alwin, zal ik zijn nummer aan je geven? Dan kun je contact zoeken?!

Hand wasje draaien
Geen wasmachine. Wat betekent dat ik al mijn kleding met de hand mag wassen. Geen probleem, dit heb ik ook 5 maanden in Ghana gedaan en zelfs in Zuid-Afrika een paar wasjes. Al was ik even vergeten dat ik nu lange jurken bij me heb, die niet zo gemakkelijk te wassen zijn. Ik heb besloten dat ik een beetje mag valsspelen en deze jurken naar de wasserij mag brengen. Maar de rest wordt vrolijk met de hand gewassen. Al moet ik nog even een goede plek vinden voor mijn waslijn, want die geeft wat uitdagingen.. Nadat ik hem goed (althans, dacht ik) had vastgemaakt, begon ik vrolijk alles op de lijn te hangen. Na ¾ dacht de waslijn er anders over en knapte van het haakje. Nu is het hier niet, zoals in Nederland, lekker schoon op de grond, en na 2x kloppen is het ergste eraf. Nee, hier veranderd alles in ORANJE omdat bijna alles gewoon uit zand bestaat. “Geeft niks Sharlon, geeft bezigheidstherapie, je hebt niks beters te doen, kom op, we doen gewoon nog een wasje, geeft niks, oefening baart kunst”….

CHURCH.
Volgens betrouwbare bronnen had ik vernomen dat de kerkdienst om 07.30 (Ja, in de ochtend!!) zou beginnen, dus ik stond er braaf om 7.15 (wij Nederlanders zijn graag te vroeg..). Dat moment werd mij heel vrolijk verteld dat ik vast mocht gaan zitten en dat ik meer dan welkom was. Om 8.30 maar eens gevraagd wanneer de dienst zou gaan beginnen.. Oh, die zou zo beginnen. Als je in Afrika bent, dan weet je dat ik zeker nog 30 minuten moet wachten, en dat was ook het geval. De dienst begon om 09.00uur. Gelukkig was de dienst voornamelijk in het engels en kon ik het meeste verstaan. Ook had ik iemand naast mij zitten die het mij allemaal wel graag wilde uitleggen. Het vrolijke zingen en dansen viel eigenlijk een beetje tegen, maar achteraf begreep ik waarom. Ze hebben een nieuw liedboek en die werd die dag gepresenteerd. Dus ze hadden een koor uitgenodigd die de nieuwe liederen en vertalingen (in 3 talen) aan ons zouden presenteren. Je begrijpt dat dit niet binnen een uur gedaan is en om 11.30 zat ik er nog. Nadat ik de preek heb gehoord en nog een aantal liederen hield ik het voor gezien en verliet de kerk. Ik was niet de enige, vele mensen waren mij al voor gegaan. Dit schijnt zeer normaal te zijn (waarschijnlijk omdat de diensten ook zo lang waren). Ik heb bij de deur nog even gevraagd en volgende week mag ik gewoon wat later komen hoor. Heel fijn.

ROMANCE.
In de kliniek hebben we tijd genoeg voor interessante discussies zoals; hoe win je een meid voor je en hoe ben je romantisch? Nou, dat romantische gebeuren gebeurd alleen in de slaapkamer. Ik heb toen maar niet verder gevraagd… Hoe ze een meid versieren is ook een bijzonder verhaal. Ze kopen geen leuke dingen voor de meiden (wat de meesten mannen in Nederland ook niet doen… sorry boys!) of gaan met ze uit eten. Wanneer je pech/geluk hebt, zoeken de ouders een leuke partner voor je en word je inderdaad uitgehuwelijkt. Ouders laten een foto zien, je zegt of je het okay vind en dat wordt er een ontmoeting geregeld. Dus ik met mijn volle verstand: OKAY? Moet je niet stijl achterover slaan en kwijlend naar die foto kijken?! Nee, hij vond zijn vrouw op dat moment wel okay… Liefde enz komt wel na de trouwdag… Vooral hoe de mannen over de dames praten, ik heb met verbazing zitten luisteren..

SOCCERMATCH.
Zondag 13 september naar een voetbalwedstrijd geweest in een heus “stadion”. Wat een ervaring. De wedstrijd was leuk om naar te kijken,”mijn” team heeft helaas niet gewonnen, maar dat andere team was gewoon vanaf de 1e minuut sterker en slimmer. Op het eind waren er VEEL mensen dronken.. jeetje, zoveel dronken mensen heb ik niet eens tijdens het uitgaan gezien.. wat de focus verlegde van de wedstrijd naar de mensen om mij heen. Ik werd (helaas) ook vaak aangesproken door deze mensen omdat ik blank was. Gelukkig had ik 2 mannen bij me die me goed beschermd hebben. Maar zeker nog eens voor herhaling vatbaar. Ze stelden zelfs voor dat ik wel een keertje mee mocht spelen. Niet in het stadion natuurlijk, maar op een veldje erachter. Toch maar voetbalschoenen kopen en meedoen? Ze hebben zelfs vrouwenvoetbal hier…

Zoals eerder gezegd, de volgende keer een uitgebreid verhaal over de kliniek.

Tot de volgende keer!