Waar blijft de tijd?

Beach
Het weekend nadat het programma afgelopen was voor de eerste groep, ben ik lekker naar het meer gegaan voor een paar dagen. Met de minibus naar het oosten. Voor de zekerheid nog even Raphael gevraagd welk busje ik moest hebben en wat de kosten waren. Blijkbaar was ik niet helemaal duidelijk waar ik heen wilde en voor ik het wist zat ik in het verkeerde busje wat mij naar de verkeerde plaats zou brengen. Maar daar was ik mij onderweg nog niet van bewust en heb met bewondering van het uitzicht genoten. Toen ik eenmaal door had dat ik in de verkeerde stad was, heb ik besloten om daar 1 nacht te blijven en op zondag verder te reizen. De mensen waren aardig en heb een leuke avond aan de bar gehad. Gekletst over voetbal en verslaving. Zelfs nog nummers uitgewisseld met mensen die ook wel baat hadden bij het programma. Zondag na kerk dan toch weer in een minibusje en naar het prachtige stadje waar iedereen het over heeft; Nkhata bay. Nou, ze hebben gelijk! De natuur is adembenemend mooi. Uiteraard krijg ik dat niet zo goed op de foto’s.. De mensen van het stadje waren helaas wat toeristischer ingesteld en vonden vooral mijn geld interessant. Maar zeker een plek waar ik nog eens heen ga om lekker te relaxen.

Home
Dat leuke huisje waar ik jullie over vertelde? Vergeet dat maar. Ik kreeg in week 3 te horen dat ik moest verhuizen omdat het niet de bedoeling was dat ik deze 3 maanden in het gastenverblijf verbleef. Ik heb het nog geprobeerd met een lieve lach en blauwe ogen, maar helaas. Zoals een echte vrouw, had ik veel te veel tassen en kostte het mij een hele middag om te verhuizen. Gelukkig had ik hulp en hoefde ik bijvoorbeeld niet zelf met mijn muskietennet te vechten. Ben ondertussen lekker bezig om het gezellig en huiselijk te maken met kaarsen en kleedjes. Het grootste voordeel is toch wel de warme douche die ik nu heb!! Alleen…. Er zit natuurlijk wel een handleiding bij en als we geen elektriciteit hebben, is het gewoon een koude douche.

Projecten
In de week dat er geen clienten waren (3 weken clienten, de week erna op donderdag komen er pas nieuwe clienten) ben ik door de broeders overal heen gebracht. Ben begonnen met project voor straatkinderen. Zij mogen hun kleding wassen, krijgen eten, lessen en vooral het gevoel dat ze er mogen zijn. Volgende dag een project met gogo’s (ouderen). Ook zij krijgen eten, maar het grote doel is hun bezig houden met activiteiten zoals potten bakken of kleden maken. Deze verkopen ze dan weer. Zo krijgen ze het gevoel dat ze zichzelf nog steeds nuttig kunnen maken voor de gemeente. Vervolgens speciaal onderwijs, kinderen met allerlei problemen zitten hier op school (ADHD/Syndroom van Down/hersenbeschadiging bij de geboorte). Ze proberen de kinderen terug te krijgen op de reguliere school, lukt dit niet, dan bieden zij de kinderen activiteiten en lessen aan. Helaas mocht ik hier geen foto’s maken, hetzelfde als bij de straatkinderen.

Nieuwe groep Venegas
De tweede groep cliënten is een interessante groep. Dit komt voornamelijk door de taal, de meesten kunnen niet heel goed Engels waardoor mijn therapieblokken erg langzaam en moeizaam gaan. Een simpele vraag (wie rookt er sigaretten?) is al te lastig om te beantwoorden. De 2e dag kreeg ik het bericht dat een client in de nacht over het hek gesprongen was om sigaretten te kopen, wat ontslag betekent. Daar zat hij dan, als een klein kind naast een kwade moeder. De behandeling kost €50,- en dat is een heleboel geld voor hen. Hij zou het nooit weer doen en hij zou ook stoppen met gebruik van middelen. Ik heb mijn intuitie gevolgd en heb het team gevraagd om hem een 2e kans te geven. Deze heeft hij gekregen en pakt hij gelukkig met beide handen aan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook wel heel duidelijk was; als ik ook maar een klein beetje merk dat je niet gemotiveerd bent, je opdrachten niet maakt etc. dan ga je er alsnog uit. Na de behandeling heb ik hem nog een paar keer opgezocht. Het gaat gelukkig erg goed met hem. Hij is nog steeds clean, heeft werk gevonden en de band met zijn moeder is een stuk beter.


Senegal
‘Dus tijdens je periode in Malawi, ga je een weekje op vakantie naar Senegal?’ Ja, als je het zo zegt, dan klinkt het wel een beetje slecht.. In het vliegtuig kreeg ik een voucher in mijn handen gedrukt en ik wist niet goed waar deze voor was. Bleek dat deze voor een hotel in Ethiopie was omdat ik daar een nacht moest blijven. Het hotel was goed te doen, met een heerlijk bed, een nog heerlijkere douche en goed eten. Ik heb een geweldige week bij Somaya gehad. Het was er bloedheet, maar gelukkig was de zee dichtbij en daar hebben we dan ook vaak gebruik van gemaakt. “Gelukkig” kan ik niet zo veel Frans en moest Somaya dus elke keer de gesprekken aangaan en vertellen dat we allebei getrouwd waren.

Bedankt voor alle reacties op facebook en deze site. Na Senegal besef ik maar al te goed dat de groep van november mijn laatste groep cliënten gaat zijn. Dus ik geniet nog meer dan ik al deed bij ALLES wat ik doe. Warme groetjes uit Malawi