Aan de slag.

We hebben de oriëntatieweek erop zitten! Deze week is het echte werk begonnen. Mélanie mocht als eerste vroeg beginnen (05.30u-13.00u) Ik had de late dienst en die is van 13.00u tot 21.00u. Dit zijn de diensten die we in de “kliniek” werken. Kamer met medicatie is een beter woord denk ik. Er zijn een aantal kinderen die hiv-remmers krijgen en een aantal kinderen Ritalin (ADHD). Ook zijn er kinderen die ook elk klein griepje volgestopt worden met antibiotica. JAJA. Hier in Afrika zijn ze gek op antibiotica. Kinderen van 2 jaar oud hebben al meer antibiotica gehad dan een oud opaatje in zijn hele leven! We hebben 3 dagen in de week om aan onze projecten te werken (EHBO-boek, kliniek procedures op papier zetten, HIV/Aids voorlichting, handleiding maken) en daarnaast werken we 2 dagen in de kliniek of op het speelplein met de kinderen. Om het weekend hebben we een weekenddienst en dat is ook vooral kliniek en speelplein.
Woensdag hadden we een hospitaltrip staan. We gingen met 5 kinderen naar de tandarts voor controle of gaatjes vullen. Ze werden pas echt bang toen ze in de wachtkamer zaten en de andere kinderen hoorden schreeuwen. Maar voordat we daar zaten hadden we alweer een heel avontuur erop zitten (voor Nederlandse begrippen althans, want voor Afrikaanse begrippen vond ik het best snel gaan!) Binnen een aantal uurtjes zaten we in de wachtkamer met de juiste dossiers te wachten op de o zó vriendelijke tandarts. Binnen een half uurtje stonden we alweer buiten en moesten er nog een aantal foto’s gemaakt worden om later weer te laten zien aan die vriendelijke tandarts!
Nog een interessante rondleiding gehad zodat we nu weten waar alles zit en dat we de weg niet kwijt raken als we daar zelf moeten rondlopen met kinderen. (Ik vertel maar eerlijk dat er binnenkort een verhaal op komt dat gaat over het feit dat ik de weg in het ziekenhuis kwijt ga raken! Let op!)
Toen we als 4 blanke dames door de HIV/Aids kliniek rondliepen werden we wel even bekeken als aapjes in een dierentuin. Wat moeten 4 blanke dames in een HIV/Aids kliniek? Zouden ze van de regering zijn? Zouden ze het zelf hebben? Je zag de vragen in hun blik! Prettig is anders. Ik ga denk ik nooit meer naar een dierentuin ga!
Maar voor we het wisten waren we alweer terug op het GGA-terrein en waren we alweer klaar voor die dag.

Ik moet zeggen (vol trots) dat we onze projectdagen ook écht goed besteden en niet met onze handdoekjes en bikini’s in de zon zitten. Misschien speelt het feit dat er weinig zon is ook wel mee.. maar dat lijkt zo onbelangrijk! We hebben een aantal lekkere warme dagen gehad, maar grotendeels is het bewolkt en mistig. Maaaaaaaar het goede weer komt eraan en we blijven hoop houden en onze dikke truien braaf aantrekken.

Ik heb de voetbalkleding nog niet gegeven. Gogo Heather (manager) weet er al wel van en was ook SUPER enthousiast, want ik kon een voetbalteam oprichten en 2 x in de week trainen en ik kon dan een damesteam, herenteam en kinderteam oprichten! Rustig rustig! Lijkt me een leuk idee, maar de dames willen al niet voetballen, stel je voor dat hun haar in de war komt en hun nagels breken (het zijn echte pubertjes, heerlijk!) Maar binnenkort maar even een gesprek met Gogo Heather plannen en de kleding overhandigen en mooie foto’s maken.

Ik zal even wat meer uitleggen over het zorgcentrum. Er zijn 3 grote gebouwen waar de kinderen , gogo’s en auntie’s slapen. “Jabulani”: waar de kleine kinderen slapen, “Phase 4”: waar de meiden slapen en “Phase 5”: waar de jongens slapen. Elk huis heeft een Gogo (soort oma) en auntie’s (staan onder de gogo’s, soort tantes) Hoeveel er in elk huis zitten is elke keer weer verschillend omdat er veel grote kinderen naar kostscholen gaan en in de vakanties terugkomen. Ieder heeft officieel een eigen bed ( de kleintjes liggen per 2) maar niemand ligt in zijn eigen bed. Moet je even voorstellen. Ik sta om 05.30u met een bankje medicatie in mijn handen voor Klaas. Maar Klaas ligt zoals gewoonlijk niet in zijn eigen bed. Ik loop dus met mijn ienieminie zaklampje op iedereens hoofd te schijnen omdat ik Klaas zoek. Nu kun je vast wel voorstellen dat dat niet elke ochtend gewaardeerd wordt. Dus daar moet nog even een oplossing voor bedacht worden.


Zo, voor je het weet heb je alweer een A4tje vol!
Ik heb tussen 07.10u en 07.50u geen medicatie die gegeven moet worden, dus dan heb ik alle tijd om er lustig op los te typen. Althans, de eerste weken. Want als ik eenmaal het ritme gevonden heb dan ga ik in de ochtend lekker bezig met een poetsdoekje en wat schoonmaakmiddel in de kliniek en eens even die bende daar uitsorteren. Opzich is het niet een bendebende. Maar echt geordend is het ook niet. Er ligt bijvoorbeeld 2 vuilniszakken vol met PLEISTERS. PLEISTERS! 2 vuilniszakken vol!! Was een donatie en we gooien natuurlijk niets weg hier! Ik heb van een andere vrijwilligster gehoord dat ze het een keer uitgezocht hebben die pleisters en dat ze er toen een DODE rat tussen vonden! DODE rat! Ben benieuwd wat ik tegen kom!

Ik heb trouwens gisteren het SCHATTIGSTE tijgertje oooooooit geschilderd op een gezicht. Het was krijsen toen het gezicht gewassen moest worden, want meneer was een echte tijger. GRRRRRRR.

Volgende keer meer!
Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaagggg! XX