HOLIDAY

Ik heb weer genoeg verhalen om te typen voor jullie! Ik zal proberen het kort te houden, anders wordt het voor jullie ook nachtwerk. ;)

Het begon allemaal op het King Shaka Airport in Durban. Zondag 11 November wachten Mélanie en ik onze moeders op het vliegveld met een zelfgemaakt kartonnen bord. We zijn eerst een paar dagen in Durban verbleven. Lekker wandelen over het strand, de toerist uithangen door met een toerbus rondje te rijden en haaien, pinguïns, dolfijnen en andere vissen bewonderen in Ushaka. Ushaka is een soort dolfinarium met meerdere beesten die in het water leven. Tijdens de dolfijnenshow werden er vrijwilligers gevraagd. Mélanie en ik wilden die dolfijnen wel aaien, dus sprongen wild enthousiast omhoog. Eersten moesten we een kleine competitie houden door te dansen. Er kon maar 1 winnaar zijn van de 10 mensen. Helaas was er een oudere man die won en deze mocht uiteindelijk een dolfijn aaien. Maar we kregen een nieuwe kans! In totaal waren er 8 mensen nodig en wij hoorden daarbij!! Klein detail: Er was een kleine kans dat je nat werd.. JUIST. Ondergoed was nog net niet nat, maar we hebben ze wel van dichtbij gezien!
Aan het einde van de dag nog gezien hoe de haaien gevoerd werden. Veel spanning en sensatie verwacht, weinig van gevoeld… die beesten hadden of een vegetarisch dieet of al gesnoept voor etenstijd, want zin hadden ze niet echt. Als die haaien in januari ook zo sloom zijn als ik te water ga om ze te aaien, dan hoef ik geen schone onderbroek mee te nemen!

Toen we in Durban uitgekeken waren en genoeg souvenirs hadden gekocht, vertrokken we naar Hluhluwe/Umfolozi (dierenpark). We hadden een vol pakket geboekt, eten 3x per dag, slaapplaats voor 3 nachten en 4 safaritripjes in verschillende vormen. Woensdag kwamen we in de middag aan en om 4u stonden we al tussen de wilde katten, linx, cheetah’s en zebra’s. ZIE FOTO! Ik heb naast een cheetah gelegen en nee, ik was niet levensmoe. ;)
Het beestje heeft vanaf zijn geboorte bij de verzorger geleefd tot 8 maanden en toen werd hij te vervelend (schoenen knabbelen en kwijtraken) Hij is toen in het buiten”hok” geplaatst en soms wil hij nog wel eens ontsnappen om zijn baasje op te zoeken. Het is net een grote kat met iets meer kracht in de poten. De volgende ochtend was het vroeg op staan (05.00u) om op JEEP-safari te gaan. Eindelijk mijn JEEP-safari! Helaas geen olifanten gespot, die beesten kunnen zich ook zo goed verstoppen! Ze zouden rood geverfd moeten worden! Maar wel van super dichtbij zebra’s, neushoorns, giraffen, schildpadden, bavianen, grote kevers, gnoe, buffels, verschillende antilopen en veel meer kleine dieren gezien. Sommige kon je gewoon aanraken als je wilde! (Mocht helaas niet van mama, flauw. ;) )
Heerlijk ontbeten en geluncht in de natuur. Mama snapt nu eindelijk dat het super lastig is om niet aan te komen in Afrika. We zijn super verwend en hebben heerlijk (lees: ongezond en heerlijk) gegeten. De dag erna zijn we naar St. Lucia geweest om nijlpaarden en krokodillen te spotten. Voor mij al heel bekend terrein, maar misschien zou ik wel een pijlpaard buiten het water zien! Dat is helaas niet gelukt. We hadden een geweldig grappige gids bij ons: King Richard, The Lion. Dus we hadden in ieder geval al de leeuw gezien! ;)
Maar deze dag zal ik niet snel vergeten. Op deze dag hebben we namelijk na de boottocht in een safaripark iets bijzonders gezien!
Een BLACK RHINO (zwarte neushoorn). Voor de niet-kenners onder ons: Een zwarte neushoorn is zelden te zien! Hij is verschrikkelijk schuw en redelijk agressief. Maar bij ons liep hij gewoon naast de auto gras te eten alsof er niets aan de hand was. Naast de auto!! Ik kon hem aanraken als ik daar het lef voor had (deze keer verstandig naar mama geluisterd). King Richard vertelde ons dat hij in zijn hele carrière (17 jaar) nog nooit een zwarte neushoorn in dit park had gezien. Terwijl wij dachten dat we ons hoogtepunt voor die dag al hadden gehad. We waren onze lunch aan het klaarmaken toen er een vrouw met de mededeling kwam dat er apen waren die ons eten zouden stelen. Geen aap te zien, dus zou vast wel meevallen. Voor we het wisten was er een aap met een bakje servetten vandoor. Zodra hij wist dat het servetten waren, werden deze ondankbaar op de grond gegooid. Na dat moment zijn Mélanie en ik systematisch te werk gegaan en hebben we als echte overlevers in de natuur die broodjes klaargemaakt. Het eten moesten we wel op eten in een snel tempo en beschermend met een bord want de roofvogels vlogen brutaal boven ons met het idee om ons het brood uit de handen te stelen. Ach, we hebben er weer een ervaring bij. We konden gelukkig nog even bijkomen op de prachtige witte stranden en blauwe zee.

Zaterdagochtend voor de laatste keer vroeg op voor een wandelsafari van 3 uur. Het zijn er 2.5 uur geworden omdat er alleen maar plantjes & vogeltjes te bewonderen waren. Alle gele vogels leken hetzelfde en alle zwarte/witte ook. Gelukkig was de gids gezellig en wist veel te vertellen. Na deze wilde dagen hebben we het gevoel dat we echte rangers zijn die het prima overleven in de wildernis. Daarom was het misschien voor ons ook wel extra schrikken dat we met een pick-up truck 140 km/uur op de “snelweg”reden met de koffers los achter in de bak. Maar eenmaal aangekomen in St. Lucia ademden we allemaal nog en de koffers waren nog aanwezig. We hadden een paar rustige dagen gepland, maar ik werd gel van stilzitten en het idee dat ik dat ook nog in Durban moest doen. Dus ik had mama overgehaald om te gaan walvissen spotten op zee. Leuk idee toch? Zo gezegd, zo gedaan. Alleen heb ik vooral de horizon bekeken en de buitenkant van de boot. Gelukkig heeft mama wel genoten. Ik heb in ieder geval niet stil gezeten, maar (heerlijk) heen en weer geschommeld.

De laatste week was aangebroken en we gingen op weg in de minibusjes naar onze laatste backpackersplek in Durban. Halverwege moesten we overstappen in een plaatsje (Mtbubatu ofzo) om daar 2 uur te wachten op het volgende busje. Ik genoot volop van de muziek en de mensen die langs kwamen met interessante dingen en vragen, maar niet iedereen deed dat en sommigen waren blij dat we eindelijk vertrokken (mama vind het blijkbaar niet zo leuk dat ik nu al huwelijks aanzoeken krijg). Na nog een paar “enge” momenten te hebben beleefd met busjes kwamen we aan bij Ansteys backpackers place. Aanrader voor iedereen! Lekker dicht bij het strand en geweldige kamers & service (+ gratis bekijken van heerlijke surfdudes in half ontblote lichamen). Helaas viel het deze keer een beetje tegen met de lekkere surfdudes, al dachten zij er anders over, haha! We hebben nog een dagje Durban gehad met de botanische tuin (Prachtig. Als je van bloemen en planten houd..) Blijkbaar straalde ik dat niet echt uit (volgens mama). Belangrijker was dat ik de souvenirstraat leeg gekocht heb! Mama’s schuld, die is ook zo goed in afdingen, dat ik maar geld bleef overhouden voor extra souvenirs. ;) Ik ben dan ook heel blij dat mama alle gekochte souvenirs al mee kan nemen.

De terugreis naar GG was een klein drama, maar daar ga ik het dus niet over hebben!
Het ontvangst was des te mooier! Het schattigst kindje ever, laten we hem Piet noemen i.v.m. privacy redenen, heeft de hele vakantie gevraagd waar Sjaloen toch bleef.. Ik stond op de parkeerplaats te praten en hoorde op de speelplaats: SJALOEN, SJALOEN!! Hij kwam op mij af rennen met de grootste glimlach ooit en bleef lachen! Misschien dat ik hem toch maar mee neem naar huis, waarom niet?!

Als afsluiter van de geweldige vakantie had ik nog een rondreis door de vallei geregeld. Sihle, beste chauffeur ooit, heeft ons 2 uur rond gereden om verschillende huisjes en een geweldig uitzicht te laten zien. Klein detail: we zaten achter in een pick-up. SUPER GAAF/STOER. Ik was eigenwijs en ging heerlijk op de rand zitten. Beetje spierpijn en een blauwe kont meegenomen. Was wel erg interessant om door de vallei te rijden.

Dit waren de meeste verhalen wel, valt nog wel mee hé?

Tot de volgende keer weer!
Warme Zuid-Afrikaanse knuffels en zonnestralen, xx